December 1, 2008

ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Εξήντα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και εικοσιπέντε μετά την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα, είναι δυνατόν να απαγορεύεται η επιστροφή προσφύγων;

Και όμως, το ελληνικό κράτος, σε μια μοναδική επίδειξη μισαλλοδοξίας και εκδικητικότητας, καταπάτησης του Συντάγματος και κάθε έννοιας δικαίου, αρνείται στους «μη Έλληνες το γένος», έλληνες υπηκόους που κατέφυγαν στην τότε γιουγκοσλαβική Μακεδονία και σε άλλες χώρες κατά και μετά τον Εμφύλιο και διαμένουν έκτοτε εκεί, να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια απαράδεκτη διάκριση, για ένα ανθρωπιστικό και πολιτικό σκάνδαλο. Καμία αντιπαράθεση περί το όνομα της γειτονικής χώρας δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράταση αυτού του αίσχους. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ελλάδα πριν από το 1948 πρέπει να μπορούν να επανακτήσουν την ελληνική υπηκοότητα και να ισχύσει για τις περιουσίες τους ό,τι ίσχυσε και για τους και τις πρόσφυγες που έχουν ήδη επαναπατρισθεί.

Επιτέλους να κλείσει αυτή η πληγή! Να αφαιρεθεί από το νόμο η διάταξη για τους «μη Έλληνες το γένος». Να επιστρέψουν αμέσως όλοι και όλες οι πολιτικοί πρόσφυγες.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ με e-mail στο aainit@yahoo.com

November 7, 2008

Δεν έπεσαν για την πατρίδα - Έπεσαν για το μιλιταρισμό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Δεν έπεσαν για την πατρίδα - Έπεσαν για το μιλιταρισμό

Αθήνα, 07/11/2008

Άλλοι δύο νεκροί πιλότοι της αεροπορίας στρατού από πτώση υπερσύγχρονου ελικοπτέρου Απάτσι, την Τετάρτη 05/11/2008. Το ελικόπτερο έλεγχε ασκήσεις βλημάτων πραγματικών πυρών, απ’ ότι μαθαίνουμε, και πετούσε τόσο χαμηλά, ώστε «βρήκε» δηλαδή χτύπησε κάτω, όπως ακούστηκε να λέει στο μαγνητόφωνο ο ένας πιλότος.

Δεν έπεσαν λοιπόν για την πατρίδα, ένδοξα, όπως ανέφερε στα συλλυπητήρια μηνύματα το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά για ένα μιλιταρισμό που κατακλύζει τη χώρα και οδηγεί σε πολλούς θανάτους σε καιρό «ειρήνης».

Όσο υπάρχουν ασκήσεις, και μάλιστα με πραγματικά πυρά, έχουμε απλώς ακήρυχτο πόλεμο χαμηλής έντασης.

17 οι νεκροί από την πτώση 4 ελικοπτέρων της αεροπορίας στρατού κατά τα τελευταία 4 χρόνια, σχεδόν όσοι και από την πολεμική αεροπορία για το ίδιο διάστημα, που παίζουν «παιχνιδάκια» στο Αιγαίο αναχαιτίζοντας τα τούρκικα αεροσκάφη προς δόξαν του παραλογισμού του λεγόμενου «εναέριου χώρου».

Οι αντιπολεμικές και φιλειρηνικές διαμαρτυρίες της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας, δυστυχώς δικαιώνονται με παρόμοιες φονικές τελετές των στρατιωτικών δυνάμεων.

Οι πιλότοι δεν είναι εν δυνάμει θύτες αλλά σίγουρα θύματα μιας εθνικής προπαγάνδας και ενός εθνικού παραλογισμού. Καλούμε τους αγαπημένους τους να κρατήσουν αυτό το θυμό τους και να τον στρέψουν στους πραγματικούς ενόχους της προσωπικής τους τραγωδίας, όχι πέρα από τα σύνορά μας και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, αλλά μέσα στην ίδια τους την πατρίδα… στις πολεμοκάπηλες σειρήνες… στα βαποράκια ντόπας εθνικών συνειδήσεων.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

October 14, 2008

Συνεχίζεται η αντίσταση των κατοίκων σε χωριά της Φλώρινας παρά την καταστολή

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνεχίζεται η αντίσταση των κατοίκων σε χωριά της Φλώρινας παρά την καταστολή

Αθήνα, 14/10/2008

 
Εκφοβισμός, βία, προσαγωγές, συλλήψεις και διώξεις ήταν η απάντηση του κράτους που ήρθε χθες, μια εβδομάδα μετά την επιτυχή αντίσταση των ντόπιων πληθυσμών που απέτρεψαν την διεξαγωγή των βολών. Οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά είχαν ανακοινωθεί από το πεδίο βολής που βρίσκεται ανάμεσα στα συνοριακά χωριά Λόφοι, Μελίτη, Βεύη και Κέλλη, γύρω από τη Φλώρινα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ανακοίνωση του κόμματος Ουράνιο Τόξο της 06/10/08, μονάδα τεθωρακισμένων, καταργώντας τις σχετικές πρόσφατες δεσμεύσεις του Γενικού Επιτελείου Στρατού, κινήθηκε προς το πεδίο βολής και εν μέσω ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ αγροτικών καλλιεργειών, θέλησε να πραγματοποιήσει εκπαιδευτικές βολές. Προηγουμένως, η 34η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία είχε επιλεκτικά «ενημερώσει» για τις επικείμενες βολές, «ξεχνώντας» το κατεξοχήν πληττόμενο από αυτές χωριό των Λόφων. Παράλληλα, «απαγόρευε» τη διέλευση πεζών και οχημάτων στην περιοχή, με άλλα λόγια απαγόρευε στους κατοίκους των χωριών την πρόσβαση προς την ιδιόκτητη περιουσία τους επί 10 μέρες!

Πολλοί κάτοικοι μπλόκαραν την πρόσβαση των αρμάτων μάχης, κατέλαβαν το πεδίο βολής παρότι εκλήθησαν μέχρι και ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας για να τους εμποδίσουν και σταμάτησαν έτσι την διεξαγωγή των βολών. Τελικά δεν έγινε η άσκηση.

Χαρακτηριστικό της εχθρότητας των δυνάμεων «τάξης» προς τον τοπικό πληθυσμό που είναι στην πλειοψηφία εθνικά μακεδόνες, είναι η απάντηση αστυνομικού σε διαμαρτυρόμενες γυναίκες από τους Λόφους που ζήτησαν την οριστική διακοπή των βολών λόγω της αλματώδους αύξησης των κρουσμάτων καρκίνου στην περιοχή: «Δε με ενδιαφέρει τι κάνετε, δεν είμαι από δω, είμαι από μακριά...Καλά κάνετε και πεθαίνετε από καρκίνο (!). Από τη στιγμή που είστε στα σύνορα θα ανέχεστε και ασκήσεις και στρατό. Αν δε θέλετε, να βγάλετε τους Λόφους έξω από τα σύνορα»!
Εφτά άτομα από την επιτροπή συνελήφθησαν στις 13/10/08, γιατί συνέχισαν τον αγώνα τους, όταν στρατιωτική φάλαγγα περνούσε από το χωριό Λόφος. Τοποθέτησαν οχήματα για να εμποδίσουν τη διέλευση της φάλαγγας, ενώ πολλοί κάτοικοι ξανασυγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τη στρατιωτικοποίηση της περιοχής τους και τις αρνητικές επιπτώσεις στις καθημερινές τους ασχολίες, αγροτικές και άλλες και στην υγεία τους. Να σημειωθεί ότι ομόφωνες είναι και οι αποφάσεις των Δήμων της περιοχής που ζητούν την απομάκρυνση του πεδίου βολής.

· Ζητάμε να κλείσει οριστικά το πεδίο βολής που λειτουργεί εν μέσω των 4 μειονοτικών χωριών.
· Ζητάμε να σταματήσουν όλες οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά ανά την Ελλάδα, που υπονομεύουν με πολλούς τρόπους την υγεία των ανθρώπων και το περιβάλλον, και φέρνουν τον πόλεμο σε καιρό ειρήνης, καλλιεργώντας πολεμικές νοοτροπίες.
· Χαιρετίζουμε την αντίσταση των κατοίκων και ζητάμε να σταματήσουν όλες οι προκλητικές ενέργειες του ελληνικού στρατού και των ελληνικών κυβερνήσεων, που προωθούν την αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό και τον μιλιταρισμό.
· Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των κατοίκων χωρίς καμία δίωξη εις βάρος τους και το τέλος της αστυνομικής και στρατιωτικής καταστολής και τρομοκρατίας στην περιοχή εις βάρος όσων αντιστέκονται στο μιλιταρισμό.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

October 10, 2008

Αντίσταση στο μιλιταρισμό από κατοίκους συνοριακών χωρίων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αντίσταση στο μιλιταρισμό από κατοίκους συνοριακών χωρίων

Αθήνα, 10/10/2008

Ματαιώθηκαν κατόπιν αντίστασης των κατοίκων συνοριακών χωριών γύρω από τη Φλώρινα, οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά που είχαν ανακοινωθεί από το πεδίο βολής που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Λόφοι, Μελίτη, Βεύη και Κέλλη.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ανακοίνωση του κόμματος Ουράνιο Τόξο της 06/10/08, μονάδα τεθωρακισμένων, καταργώντας τις σχετικές πρόσφατες δεσμεύσεις του Γενικού Επιτελείου Στρατού, κινήθηκε προς το πεδίο βολής και εν μέσω ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ αγροτικών καλλιεργειών, θέλησε να πραγματοποιήσει εκπαιδευτικές βολές. Προηγουμένως, η 34η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία είχε επιλεκτικά «ενημερώσει» για τις επικείμενες βολές, «ξεχνώντας» το κατεξοχήν πληττόμενο από αυτές χωριό των Λόφων. Παράλληλα, «απαγόρευε» τη διέλευση πεζών και οχημάτων στην περιοχή, με άλλα λόγια απαγόρευε στους κατοίκους των χωριών την πρόσβαση προς την ιδιόκτητη περιουσία τους επί 10 μέρες!

Πολλοί κάτοικοι μπλόκαραν την πρόσβαση των αρμάτων μάχης, κατέλαβαν το πεδίο βολής παρότι εκλήθησαν μέχρι και ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας για να τους εμποδίσουν και σταμάτησαν έτσι την διεξαγωγή των βολών. Τελικά ματαιώθηκε η άσκηση.

Χαρακτηριστικό της εχθρότητας των δυνάμεων «τάξης» προς τον τοπικό πληθυσμό που είναι στην πλειοψηφία εθνικά μακεδόνες, είναι η απάντηση αστυνομικού σε διαμαρτυρόμενες γυναίκες από τους Λόφους που ζήτησαν την οριστική διακοπή των βολών λόγω της αλματώδους αύξησης των κρουσμάτων καρκίνου στην περιοχή: «Δε με ενδιαφέρει τι κάνετε, δεν είμαι από δω, είμαι από μακριά...Καλά κάνετε και πεθαίνετε από καρκίνο (!). Από τη στιγμή που είστε στα σύνορα θα ανέχεστε και ασκήσεις και στρατό. Αν δε θέλετε, να βγάλετε τους Λόφους έξω από τα σύνορα»!

Ζητάμε να κλείσει οριστικά το πεδίο βολής που λειτουργεί εν μέσω των 4 μειονοτικών χωριών. Ζητάμε να σταματήσουν όλες οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά, που υπονομεύουν με πολλούς τρόπους την υγεία των ανθρώπων και το περιβάλλον, και φέρνουν τον πόλεμο σε καιρό ειρήνης, καλλιεργώντας πολεμικές νοοτροπίες.

Χαιρετίζουμε την αντίσταση των κατοίκων και ζητάμε να σταματήσουν όλες οι προκλητικές ενέργειες του ελληνικού στρατού και των ελληνικών κυβερνήσεων, που προωθούν την αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό και τον μιλιταρισμό.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

October 4, 2008

Εδώ τα καινούρια όπλα: Εκσυγχρονιστείτε, αγοράστε, σκοτώστε

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Εδώ τα καινούρια όπλα: Εκσυγχρονιστείτε, αγοράστε, σκοτώστε

Αθήνα, 04/10/2008

Η 15η Διεθνής έκθεση Συμβατικών Αμυντικών Συστημάτων, γνωστή ως Defendory International 2008, θα γίνει στην Αθήνα 7-11 Οκτωβρίου, στο εκθεσιακό κέντρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Η έκθεση έχει ήδη μια μικρή παράδοση πίσω της, καθώς πραγματοποιείται στην Αθήνα ανά 2ετία τα τελευταία 30 χρόνια, υπό την αιγίδα του υπουργείου Άμυνας. Η φετινή έκθεση, ωστόσο, είναι αναβαθμισμένη σε σχέση με τις προηγούμενες, όχι μόνο λόγω των υπερσύγχρονων και πιο «αποτελεσματικών» συστημάτων (ανώτερων και από αυτά που θωρακίζουν την «άμυνα» στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και αλλού), αλλά και γιατί φέτος θα πάρουν μέρος 30 εκθέτες και ένας διεθνής Οργανισμός, το ΝΑΤΟ, με συνολικά περισσότερες από 500 πολεμικές βιομηχανίες. Οι έμποροι όπλων, εξάλλου, θα συνοδεύονται από υψηλόβαθμα στελέχη των αντίστοιχων υπουργείων «Άμυνας».

Ανάμεσα στα άλλα, στις 8 του μηνός, στο πλαίσιο της «Defendory International» και με πρωτοβουλία του δημάρχου Παλαιού Φαλήρου Διονύση Χατζηδάκη και της Γαλλικής Πρεσβείας, έχει προγραμματιστεί αεροπορική επίδειξη στο Φαληρικό Όρμο από το γαλλικό ακροβατικό σμήνος «Portuille de France».

Θεωρούμε ανεπιθύμητη τη φιέστα των εμπόρων του πολέμου και του θανάτου, διαμαρτυρόμαστε για την υπεροψία τους και αδυνατούμε να κατανοήσουμε τον «ενθουσιασμό» του Δήμου Παλαιού Φαλήρου για τη Defendory, σα να επρόκειτο για έκθεση παπουτσιών ή αυτοκινήτων.

Σε αντίστοιχες εκθέσεις στο παρελθόν έχουν γίνει έντονες διαμαρτυρίες, όμως η νατοϊκή παρουσία στη φετινή έκθεση –σε μια περίοδο αναβάθμισης του ΝΑΤΟ, αλλαγής και επέκτασης της ευθύνης και εντολής του-, είναι ακόμα πιο προκλητική, ιδίως αν συσχετιστεί με τον προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους που αφορά τους εξοπλισμούς: σε μια περίοδο ραγδαίας κρίσης, οι «αμυντικές» δαπάνες της Ελλάδας αγγίζουν τα δισεκατομμύρια ευρώ, διατηρώντας τη χώρα μας ανάμεσα στις πρώτες τέσσερις χώρες στον κόσμο, την ίδια στιγμή που η φτώχεια είναι κανόνας για δυόμισι εκατομμύρια ανθρώπους.

Θεωρούμε ότι η διεθνής οικονομική κρίση, που τσακίζει την καπιταλιστική οικονομία με θύματα τις λαϊκές τάξεις, συνδέεται άρρηκτα με την αναβάθμιση του μιλιταρισμού και των πολεμικών επιχειρήσεων ανά τον πλανήτη: «αντί για δουλειές και ψωμί, πάρτε όπλα να αλληλοσκοτωθείτε». Γι’ αυτό καλούμε τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία να σκεφτούν το ρόλο της Ελλάδας στο παγκόσμιο στρατιωτικό σύστημα, να αντισταθούν στη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων σε διεθνείς αποστολές - άμεσα πολεμικές οι περισσότερες, με 1.300 στρατιωτικούς εκτός συνόρων- και να αγωνιστούν ενάντια στα δήθεν αυτονόητα της «εθνικής Άμυνας». Δηλώνουμε ότι θα εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, όχι μόνο για να ξαναθυμηθεί ο ελληνικός λαός το σύνθημα «έξω από το ΝΑΤΟ», αλλά και για να συμπέσουν τα 60ά «γενέθλια» της «Συμμαχίας» (4 Απριλίου στο Στρασβούργο/Κίελο), με μια μεγάλη κινητοποίηση του αντιπολεμικού και αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος. Ζητάμε την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τη διάλυσή του.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com/

September 30, 2008

30/09 ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ZHTHMA




30/09 БРОШУРА ЗА МАКЕДОНСКОТО ПРАШАЊЕ




30/09 ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΦΥΛΛΑΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ZHTHMA

ΒΕΤΟ στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό και το ΝΑΤΟ

Το Μακεδονικό αποτελεί, από κοινού με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, ένα διαχρονικό πεδίο ασκήσεων του ελληνικού εθνικισμού και, ως τέτοιο, μια μόνιμη απειλή για την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών των Βαλκανίων. Αυτή την απειλή είδαμε να αναβιώνει η ελληνική εξωτερική πολιτική στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Την περασμένη άνοιξη λοιπόν είχαμε από τη μια το «νέο πατριωτισμό» της κυβέρνησης και την «εθνικά υπεύθυνη» στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη μια Αριστερά που δεν τόλμησε να αντιταχθεί στο βέτο και να υπερασπιστεί το δικαίωμα της γειτονικής χώρας να αποφασίζει χωρίς εξωτερικούς εκβιασμούς. Αυτά επέτρεψαν σε πατριδοκάπηλους, στρατοκράτες, σκοταδιστές ιεράρχες και το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ να οργιάσουν -αλλά και στο ΝΑΤΟ να κερδίσει μια άνευ προηγουμένου πολιτική και ηθική νομιμοποίηση. Σ’ αυτό το πλαίσιο το ελληνικό κράτος στο όνομα των «ιερών και των οσίων» του ελληνικού έθνους και κρυπτόμενο πίσω από έναν μιλιταριστικό οργανισμό όπως το ΝΑΤΟ, αμφισβητεί το δικαίωμα ύπαρξης του μακεδονικού έθνους και της γλώσσας του. Παράλληλα βαφτίζει τη γειτονική χώρα κατά το δοκούν («Σκόπια»…) και απαγορεύει την είσοδό της σε διεθνείς οργανισμούς με το συνταγματικό της όνομα.

Πίσω, όμως, από αυτόν τον «ανένδοτο» εθνικό αγώνα, δύσκολα κρύβεται η προσπάθεια εξασφάλισης της «αναγκαίας» εθνικής συναίνεσης -αναγκαίας για την υποστήριξη των πιο σκληρών αντικοινωνικών μέτρων, όπως η απορρύθμιση του ασφαλιστικού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Δυστυχώς, η έλλειψη συγκροτημένης διεθνιστικής παρέμβασης από τη σκοπιά του κινήματος έδωσε τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί το Μακεδονικό, έστω και για λίγο, ως η κολυμπήθρα του Σιλωάμ, εξαγνίζοντας τους εγχώριους θιασώτες της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης επίθεσης. Αποδείχτηκε έτσι ότι τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» δεν είναι ο τόπος όπου συμπίπτουν τα συμφέροντα όλης της κοινωνίας, αλλά ο τόπος όπου οι «από πάνω» οργανώνουν την πολιτική, ιδεολογική και ταξική τους κυριαρχία σε βάρος των «από κάτω».

Απέναντι σ’ αυτή την απειλή χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι/ες. Υπερασπιζόμαστε τη συνεργασία, την ειρήνη και τη φιλία των λαών και γι’ αυτό στεκόμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναβίωσης του εθνικισμού και του μιλιταρισμού, που απειλούν να μετατρέψουν σε πυριτιδαποθήκη τα -δοκιμασμένα από εθνικιστικές συγκρούσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους- Βαλκάνια.

Η «ισχυρή Ελλάδα» βρυχάται…

Το σκηνικό που στήθηκε με αφορμή τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι απέδειξε, μαζί με τα παραπάνω, και κάτι εξίσου σημαντικό: Πόσο αναχρονιστική και εκτός πραγματικότητας είναι η αντιμετώπιση του ελληνικού καπιταλισμού μέσα από το πρίσμα της «πτωχής πλην τίμιας Ελλάδας», της «Ψωροκώσταινας».
Στο Βουκουρέστι, η Ελλάδα διεκδίκησε το ρόλο του αφεντικού στα Βαλκάνια, κάνοντας συμμαχίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. (Γαλλία, Γερμανία), αλλά και ευρύτερα (Ρωσία). Έκανε «εξοπλιστική διπλωματία», υποσχόμενη γενναίο μερίδιο από τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα στους «συμμάχους» (ΗΠΑ, Γαλλία και Ρωσία). Όλα αυτά δεν άρχισαν, βέβαια, στο Βουκουρέστι. Η Ελλάδα είναι βασικός πυλώνας του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. στα Βαλκάνια, η μακράν πιο ισχυρή -πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά- χώρα των Βαλκανίων, ανταγωνίζεται σκληρά με το άλλο υποψήφιο «αφεντικό» στην περιοχή, την Τουρκία και συμμετέχει στα γεωπολιτικά παιχνίδια των ενεργειακών δικτύων, των χερσαίων και θαλάσσιων μεταφορών. Είναι η χώρα που, μαζί με την Τουρκία, επιμένει να διατηρεί υποχρεωτική στράτευση, υποχρεώνοντας τη νεολαία να πληρώνει βαρύ φόρο αίματος στο μιλιταρισμό: μόνο τον Αύγουστο του 2008, πέντε νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο της θητείας τους, και μάλιστα σε καιρό ειρήνης. Είναι αυτή η Ελλάδα, της οποίας το κεφάλαιο ελέγχει σχεδόν κατά το ήμισυ την οικονομία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, μεταφέροντας πλήθος δραστηριοτήτων του στη γείτονα χώρα και πληρώνοντας μισθούς πείνας στους μακεδόνες εργαζόμενους, που δουλεύουν υπό απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, χωρίς βασικά εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Είναι αυτή η Ελλάδα που όχι μόνο δεν έδειξε υποτέλεια απέναντι στις ΗΠΑ, αλλά διεκδίκησε ευθαρσώς ρόλο αφεντικού στην περιοχή και που αισθάνεται ότι ήρθε ο καιρός να αλλάξει το στρατιωτικό της δόγμα από «αμυντικό» σε «αποτρεπτικό» (για να αξιοποιηθούν καλύτερα τα οπλικά συστήματα που θα αγοράσει στο νέο μεγάλο γύρο εξοπλισμών) και να ανοίξει τη συζήτηση για πυρηνική ενέργεια.
 
Ο φιλονατοϊκός και φιλοπόλεμος αντιαμερικανισμός

Αυτή η «ισχυρή Ελλάδα» είναι φυσικά φιλονατοϊκή, φιλοπόλεμη και σημαντικός κρίκος της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας στην περιοχή. Και επειδή είναι έτσι, οι εξελίξεις αποδεικνύουν πόσο κούφιος και υποκριτικός είναι ο «αντιαμερικανισμός» όσων υπερασπίζονται τα «εθνικά δίκαια».

Η «εθνική εκστρατεία» και το βέτο στο Βουκουρέστι ήταν τελικά μια τεράστια επιχείρηση για να χειραγωγηθούν οι συνειδήσεις και να μπολιαστεί το «εθνικό ακροατήριο» με απροκάλυπτο φιλονατοϊσμό: αφού στο ΝΑΤΟ μπορούμε να φτιάχνουμε συμμαχίες, να διεκδικούμε τα «εθνικά μας δίκαια» και να απομονώνουμε τους «εχθρούς» μας, τότε είναι μια χρήσιμη συμμαχία, τις υποχρεώσεις της οποίας οφείλουμε να τηρούμε. Και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου παράδοξο που ο «εθνικός» αντιαμερικανισμός είναι απροκάλυπτα φιλονατοϊσμός και, εν τέλει, φιλοϊμπεριαλισμός, καλλιεργώντας βαθύτερα στην ουσία το φιλοαμερικανισμό! Γι’ αυτό, με άλλα λόγια, και η ελληνική εθνική αλαζονεία -όχι μόνο στο Βουκουρέστι, αλλά και σε κάθε ευκαιρία μικροπολιτικής εκμετάλλευσης: τις μέρες του πανηγυριού στη Μελίτη, στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, την επομένη κάθε δήλωσης του μακεδόνα πρωθυπουργού- αποτελεί τεράστιο πλήγμα για τις ιδέες και αξίες του διεθνισμού και του αντιμιλιταρισμού. 

Από όλες τις παραπάνω -εξόχως διδακτικές…- εμπειρίες, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που διαπνέονται από τις ιδέες του διεθνισμού και της αλληλεγγύης οφείλουν να βγάλουν ένα συμπέρασμα: ότι ο μόνος αντιαμερικανισμός και αντιμπεριαλισμός που μας ενδιαφέρει και που είναι νοητός, είναι ο διεθνιστικός. Ένας αντιιμπεριαλισμός που όχι μόνο είναι αυτονόητα αντιπολεμικός, αντιμιλιταριστικός και αντινατοϊκός, αλλά θεμελιώνεται πρωταρχικά στην πάλη ενάντια στο «δικό μας» εθνικισμό - μιλιταρισμό και τις προσπάθειές του να διεκδικήσει ρόλο αφεντικού στην περιοχή.

Ζητάμε την αναγνώριση της γειτονικής χώρας με τη συνταγματική της ονομασία. Δε χρειάζεται να προσφύγουμε στον Στρατή Μυριβήλη -που δεν μπορεί να ελεγχθεί για εθνική προδοσία- για να τεκμηριώσουμε την ύπαρξη ενός έθνους που από το 19ο αιώνα αυτοπροσδιορίζεται ως μακεδονικό, ούτε απαιτείται να υπενθυμίσουμε ότι η «μακεδονικότητά» του χρησιμοποιήθηκε κατ’ επανάληψη από την εγχώρια εθνικιστική προπαγάνδα για να …αποδειχθεί η «ελληνικότητά» του. Αρκεί να πούμε ότι δεν αναγνωρίζουμε ως αυτονόητο το δικαίωμα του ελληνικού κράτους να βαφτίζει κατά το δοκούν έναν λαό, εφαρμόζοντας το δίκαιο του ισχυροτέρου και υποστηρίζοντας υποκριτικά ότι υπονομεύεται η εδαφική του ακεραιότητα.

Ζητάμε την αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας, όχι γιατί διαθέτουμε τα ακαδημαϊκά εχέγγυα της διάκρισης των γλωσσών από τις διαλέκτους, αλλά γιατί η άρνηση της μακεδονικής γλώσσας και ο «υποβιβασμός» της σε διάλεκτο της βουλγαρικής υπαγορεύονται από συγκεκριμένη πολιτική σκοπιμότητα: την άρνηση της μακεδονικής εθνότητας. Όπως προσφυώς έχει τεθεί και παλιότερα, γλώσσα δεν είναι παρά μια διάλεκτος που διαθέτει στρατό και κράτος να την υποστηρίζει.

Ζητάμε την αναγνώριση της μακεδονικής μειονότητας και όλων των εθνικών μειονοτήτων στην Ελλάδα, όχι μόνο για να κατοχυρωθούν τα δικαιώματά τους που παραβιάζονται ακόμα, αλλά και γιατί θεωρούμε ότι ο σεβασμός στις μειονότητες είναι η μόνη έμπρακτη απόρριψη του ρατσιστικού αφομοιωτισμού, της φαντασιωτικής, ανιστόρητης και αποδεδειγμένα επικίνδυνης επιδίωξης της εθνικής καθαρότητας. Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων στη χώρα μας, όπως των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, διότι είναι υποκριτικό να λέγεται ότι στη Νότια Αλβανία ζουν Έλληνες χριστιανοί αλλά στη Δυτική Θράκη ζουν Έλληνες μουσουλμάνοι.
Ζητάμε την επιστροφή των προσφύγων του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα, όχι μόνο γιατί η απαγόρευση να γυρίσουν στη χώρα που γεννήθηκαν αποτελεί κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής μισαλλοδοξίας, αλλά και γιατί το θεωρούμε αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμά τους.

Ζητάμε τη διάλυση του ΝΑΤΟ και την αποχώρηση της χώρας μας από αυτό, όχι γιατί είμαστε γενικώς «αντιαμερικανοί», αλλά γιατί η συγκεκριμένη πολεμική μηχανή έχει σπείρει τον πόνο και το θάνατο στο όνομα της «σταθερότητας», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «ελευθερίας» -της σταθερότητας που επιβάλλουν οι βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, του δικαιώματος του ιμπεριαλισμού να επεμβαίνει όπου γης και της ελευθερίας «της αγοράς» στην εκμετάλλευση και την καταλήστευση φυσικών πόρων.

Ζητάμε τη συνεργασία των δύο λαών, όχι μόνο γιατί δεν μπορούμε να ζούμε στο παρελθόν του εθνικισμού και του μίσους, αλλά και γιατί από σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το άθλιο εμπόριο γυναικών (τράφικινγκ), να αποτρέψουμε την εγκατάσταση ενός νέου εργοστασίου τύπου Τσέρνομπιλ στην περιοχή μας, να αγωνιστούμε ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση και στις δύο πλευρές των συνόρων.

Υπερασπιζόμαστε την ειρήνη, που απειλείται πολλαπλά: Από το μεγαλύτερο ιμπεριαλιστικό πολεμικό μηχανισμό της Ιστορίας, το ΝΑΤΟ, από τους υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς του μιλιταριστικού παροξυσμού αλλά και από την εθνικιστική και ρατσιστική μισαλλοδοξία και τον ανταγωνισμό των κάθε λογής ντόπιων εξουσιών. Ιδιαίτερα υπερασπιζόμαστε την ειρήνη απέναντι στην επιθετικότητα του ελληνικού εθνικισμού και στην προσπάθεια του ελληνικού κράτους να διεκδικήσει ρόλο αφεντικού στην περιοχή.

Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία
Σεπτέμβριος 2008
Τσαμαδού 13, Εξάρχεια * http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com * antinat_antimil@yahoo.gr

30/09 ТЕКСТОТ НА БРОШУРАТА ЗА МАКЕДОНСКОТО ПРАШАЊЕ

ВЕТО за национализмот, милитаризмот и НАТО

Македонското прашање претставува, заедно со грчко-турските односи и кипарското прашање, едно постојано поле за вежбање на грчкиот национализам и, како такво, една перманентна закана за мирот и соработката на народите на Балканот. Таа закана видовме да ја оживува грчката надворешна политика на самитот на НАТО во Букурешт против Република Македонија. Пролетва, од една страна “новиот патриотизам” на Владата и “национално одговорната” позиција на раководството на ПАСОК и од друга страна една Левица која не се осмели да се спротивстави на ветото и да го одбрани правото на соседната земја да одлучува без надворешни уцени, им дозволија на оние што тргуваат со татковината, на оние што имаат моќ во војската, мрачни епископи, и скоро сите медиуми да оргиаат -но и на НАТО да добие една досега невидена политичка и етичка легализација. Во тие рамки, во име на “светото” на грчката нација и скриена зад една милитаристичка организација како НАТО, грчката држава го става под знак прашање постоењето на македонската нација и нејзиниот јазик, крштевајќи ја соседната земја како што сака (“Скопја”...) и и го забранува влезот во меѓународните организации под уставното име.
Ама зад таа “безкомпромисна” национална борба, тешко е да се сокрие обидот за обезбедување на “неопходната” национална слога -неопходна за поддршка на тврдите антисоцијални мерки, како што се реформата на пензискиот систем, распродажбата на јавното богатство и уништувањето на јавното образование. Нажалост, недостатокот на заедничка меѓународна акција од страна на движењето ја даде можноста да се употреби, макар и на кратко, македонското прашање како кршталникот на Силоам, прочистувајќи ги внатрешните поддржувачи на најтврдиот неолиберален напад. Така се потврди дека таканаречените “национални прашања” не се поле каде што се совпаѓаат интересите на целата заедница, туку поле каде “горните” ја организираат политичката, идеолошката и класната надмоќност врз “долните”.
Наспроти таа закана треба да сме начисто. Ги поддржуваме соработката, мирот и пријателството помеѓу народите и затоа сме против секој обид за ожививање на национализмот и милитаризмот, кои се закануваат да го претворат во буре барут напатениот од етнички судири и империјалистички војни Балкан.

“Моќната Грција” рика…

Сцената што се постави по повод самитот на НАТО во Букурешт докажа, заедно со погоре кажаното, и нешто исто така значајно: Колку назадувачка и надвор од реалноста е гледањето на грчкиот капитализам низ призмата на “сиромашна но чесна Грција”.
Во Букурешт, Грција ја бркаше улогата на шеф на Балканот, правејќи сојузи во рамките на НАТО и Е.У. (Франција, Германија), но и пошироко (Русија). Направи “дипломатија на вооружувањето”, ветувајќи им дарежлив дел од грчката програма за вооружување на “сојузниците” (САД, Франција и Русија). Сето тоа не започна, се разбира, во Букурешт. Грција е базичен столб на НАТО и Е.У. на Балканот, далеку најмоќна -политички, економски и воено- земја на Балканот, се натпреварува со другиот кандидат за “шеф” во регионот, Турција и учествува во геополитичките игри на енергетските мрежи, на копнениот и поморски превоз. Таа е земјата што заедно со Турција,инсистира да го задржи задолжителното служење на воениот рок, задолжувајќи ја младината да плати скап данок во крв на милитаризмот: само во Август 2008, пет млади луѓе го загубија животот служејќи го воениот рок и тоа за време на мир. Грција е таа, чии капиталисти контролираат скоро половина од економијата на Република Македонија, пренесувајќи безброј активности во соседната земја и плаќајќи мизерни плата на македонските работници кои работат под неподносливи работни услови, без основни работнички и синдикални права. Грција е таа што не само што не покажа понизност спрема САД туку ја бркаше динамично улогата на шеф во регионот и што осеќа дека дојде времето да ја смени својата воена догма од “одбранбена” во “спречувачка” (за да се искористат подобро системите на вооружување што ќе ги купи во новиот круг на вооружување) и ја отвори дискусијата за нуклеарна енергија.

Натофилски и воинствен антиамериканизам

Таа “моќна Грција” се разбира е натофилска, воинствена, и значаен дел од империјалистичкиот синџир во регионот. И бидејќи е така, настаните докажуваат колку шуплив и Лицемерски е “антиамериканизмот” на тие што ги бранат “националните правдини”.
“Националната кампања” и ветото во Букурешт беа една огромна операција да манипулира со совеста и хранејќи ја “националната публика” со невиден филонатоизам: бидејќи во НАТО можеме да правиме сојузи, да ги браниме нашите “етнички правдини” и да ги изолираме “непријателите” тогаш НАТО е корисен сојуз, кон кој треба да ги исполнуваме нашите обврски. И затоа не е воопшто нелогично што “националниот” антиамериканизам е невиден филонатоизам и на крај филоимперијализам одгледувајќи го всушност во подлабока смисла филоамериканизмот! Затоа, со други зборови и грчката национална ароганција -не само во Букурешт, но и во секоја прилика за микрополитичко искористување: во деновите на панаѓурот во Овчарани, на отворањето на Олимписките Игри, после секоја изјава на Македонскиот премиер– претставува голема рана за идеите и вредностите на интернационализмот и антимилитаризмот.
Од сите наведени -крајно поучни…- искуства, социјалните и политичките сили кои се инспирираат од идеите на интернационализмот и солидарноста должни се да дојдат до еден заклучок: дека единствен антиамериканизам и антиимперијализам што не интересира и што е разбирлив е интернационалистичкиот. Еден антиимперијализам што не само што е разбирливо антивоен, антимилитаристички и антинатоистички, туку се заснова првично во борбата против “нашиот” национализам - милитаризам и во неговите обиди да освои улога на шеф во регионот.
Бараме признавање на соседната земја под нејзиното уставно име. Не е потребно да се обратиме на Страти Миривили -кој не може да биде контролоран за национално предавство- за да го аргументираме постоењето на една нација што од 19 век се самоопределува како македонска, ниту е потребно да потсетиме дека нејзината “македонштина” беше искористена од внатрешната националистичка пропаганда за да се докаже неговото “грчко потекло”. Доволно е да кажеме дека не го признаваме како разбирливо правото на грчката држава да крштева како што сака еден народ, искористувајќи го правото на посилниот и тврдејќи лицемерно дека и е нарушен територијалниот интегритет.
Бараме признаваме на македонскиот јазик, не бидејќи ги поседуваме академските гаранции да разликуваме јазици од дијалекти, туку бидејќи негирањето на македонскиот јазик и неговото сведување на дијалект на бугарскиот јазик е водено од одредена политичка цел: негирање на македонскиот идентитет. Како што е речено и порано, јазик не е ништо повеќе од дијалект што има војска и држава да го поддржува.
Бараме признаваме на македонското малцинство и на сите национални малцинства во Грција, не само за да се воспостават нивните права што им се сеуште погазени, но и бидејќи сметаме дека почитта кон малцинствата е единствено практично одбивање на националистичката асимилација, на фантастичната, спротивно на историјата и докажано опасен стремеж за етничка чистота. Ги браниме правата на националните малцинства во нашата земја, како што се Турците во Западна Тракија бидејќи е хипокризија да се вели дека во Јужна Албанија живеат Грци христијани, а во Западна Тракија живеат Грци муслимани.
Бараме враќање на бегалците од Граѓанската Војна во Грција, не само бидејќи забраната да се вратат во земјата во која што се родиле претставува остаток на нетолеранцијата од граѓанската војна, туку и бидејќи го сметаме за нивно основно човеково право.
Бараме растурање на НАТО и излегување на нашата земја од него, не бидејќи сме генерално “антиамериканци”, туку бидејќи оваа воена машина сее болка и смрт во име на “стабилноста”, на “човековите права” и на “слободата” - на стабилноста што ја воспоставуваат бомбите со збогатен ураниум, на правото на империјализмот да интервенира секаде на земјината топка и на слободата “на пазарот” во искориристувањето и ограбувањето на природните ресурси.
Бараме соработка помеѓу двата народа, не само бидејќи не можеме да живееме во минатото на национализмот и на омразата, но и бидејќи од денес треба да се справиме со трговијата со жени (трафикинг), да спречиме воспоставување на нова централа од типот на Чернобил во нашиот регион, да се бориме против искористувањето и притисоците и од двете страни на границата.
Го застапуваме мирот кој е повекекратно загрозен: Од најголемиот империјалистички механизам во историјата, НАТО, од огромното воено вооружување на военото лудило но и од националистичката и расната нетолеранција и од антагонизмот помеѓу секоја локална власт. Посебно го застапуваме мирот наспроти нападноста на грчкиот национализам и обидот на грчката држава да биде шеф во регионот.

Антинационалистичка Антимилитаристичка Иницијатива
Септември 2008
Цамаду 13, Атина * http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com * antinat_antimil@yahoo.gr

August 8, 2008

Ο έωλος Κεντέρης του εθνικισμού ξαναχτυπά

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο έωλος Κεντέρης του εθνικισμού ξαναχτυπά

Αθήνα, 08/08/2008

Οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξάγονται στο Πεκίνο ήταν αφορμή –όχι μόνο για την Αριστερά, αλλά και για τους στοιχειωδώς σοβαρούς αναλυτές σε διεθνές επίπεδο- να υπενθυμίσουν ότι η σημερινή Κίνα συσσωρεύει στο μέγιστο βαθμό τις δύο βασικές αντιθέσεις που απειλούν να ανατινάξουν το ίδιο το πλανητικό οικοδόμημα: το κοινωνικό ζήτημα και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Για την ελληνική κυβέρνηση πάλι, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια (ακόμα) ευκαιρία να αμφισβητήσει την ύπαρξη μακεδονικού έθνους και να αξιοποιήσει τη διπλωματική της ισχύ ώστε να επιβάλλει, στους μεν γείτονές μας το όνομα της αρεσκείας της, στη δε κοινή γνώμη την εντύπωση της αδιαφιλονίκητα ηγεμονικής δύναμης στη «γειτονιά» της.

Λίγες μόλις μέρες μετά την επιχείρηση τρομοκράτησης της κοινής γνώμης που ενορχήστρωσαν κυβέρνηση και ΜΜΕ με αφορμή τη γιορτή στη Μελίτη (επιχείρηση που κατήγγειλαν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας), η απαγόρευση στη Δημοκρατία της Μακεδονίας να συμμετάσχει στην τελετή έναρξης με τη συνταγματική της ονομασία ήταν ένα ακόμα επεισόδιο εθνικού φολκλόρ (ή απλά τσαμπουκά), με προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες. Επιδιδόμενη και πάλι σ’ ένα κυνήγι εντυπώσεων, υποδυόμενη -ως συνήθως- τη φωνή της σύνεσης και κρυπτόμενη πίσω από τους κανόνες της ΔΟΕ, η ελληνική κυβέρνηση υπενθύμισε την προσήλωσή της στο ολυμπιακό ιδεώδες του εθνικισμού. Είναι προφανές ότι για το επιτελείο της κ. Μπακογιάννη και τους κρατικούς χορηγούς του εθνικού ντόπινγκ, είναι παντελώς αδιάφορο πως, όσο οι σχέσεις της χώρας μας με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας βαδίζουν από επιδείνωση σε επιδείνωση, η εν γένει εμπλοκή των ΗΠΑ στο Μακεδονικό θα φαντάζει αναπόφευκτη. Αστεία πράγματα… Το θέμα ήταν να μην υποστούμε μια εθνική «ήττα» (στο πεδίο των εντυπώσεων). Αναλογίζεστε τι πλήγμα θα ήταν για το ηθικό του πληρώματος της φρεγάτας Κουντουριώτης (αυτής που θα υπερασπιστεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα στην Ερυθρά Θάλασσα…), αν οι «Σκοπιανοί» παρήλαυναν στο Πεκίνο ως Μακεδόνες;

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ - ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com/

July 17, 2008

Η κυβέρνηση οφείλει ευγνωμοσύνη στον κ. Γκρούεφσκ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αθήνα, 17/07/2008
Η πάνδημη απαξίωση μιας κυβέρνησης πνιγμένης στα σκάνδαλα και ενός πολιτικού συστήματος ηθικά απονομιμοποιημένου ως προς τις κυρίαρχες εκφράσεις του, με έναν και μόνο τρόπο μένει να ανακοπεί: με το χαρτί του εθνικισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που ο δεύτερος πόλος του εκκρεμούς της διαφθοράς, το «αντιπολιτευτικό» ΠΑΣΟΚ, συμπολιτεύεται (και) εδώ την κυβέρνηση, επιδιδόμενο σε σκληρό «πατριωτικό» ροκ και λεκτικούς τραμπουκισμούς της σχολής Πάγκαλου, με αφορμή την επιστολή Γκρούεφσκι και τη συνάντηση εθνικά Μακεδόνων προσφύγων στη Φλώρινα. Όλη αυτή η κινδυνολογία και η εθνική τρομολαγνεία θα ήταν βαρετή, αν δεν ήταν επικίνδυνη, αν δηλαδή δε δημιουργούσε κλίμα νομιμοποίησης της ακροδεξιάς παράνοιας και δεν όπλιζε το χέρι «αγανακτισμένων πατριωτών». Όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα των «έγκυρων» (και μη) φύλλων της τρέχουσας εβδομάδας.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι τουλάχιστον προκλητικό και ενδεικτικό πολιτικής μιζέριας για την Αριστερά να αποδίδει τα πάντα σε ιμπεριαλιστικούς δακτύλους που «υποκινούν» -πάντα και μόνο- τους γείτονες, θυσιάζοντας την ιστορία της και τη μνήμη των αγωνιστών της, και τουλάχιστον άστοχο γι’ αυτήν να ξεκινάει την κριτική πάντα από τον εθνικισμό των άλλων, υποκαθιστώντας (και, συνεπώς, δυσκολεύοντας περαιτέρω) το αντιεθνικιστικό κίνημα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Όπως συνέβη την Άνοιξη στο Βουκουρέστι, έτσι και τώρα, οι βρυχηθμοί της ισχυρής Ελλάδας «δικαιολογούνται» από τις κινήσεις του μακεδονικού εθνικισμού: εμείς είμαστε πατριώτες, αυτοί είναι εθνικιστές. Δεν εκπλησσόμαστε βεβαίως, οργιζόμαστε όμως με δηλώσεις όπως αυτή της κ. Μπακογιάννη, σύμφωνα με την οποία «ο ακραίος εθνικισμός θερίζει θύελλες». Βρισκόμαστε άραγε σε πολεμική ετοιμότητα; Έχει ενημερωθεί ο σύμμαχος –και επιδέξιος έμπορος όπλων- κ. Σαρκοζί; Αν δε συμβαίνει πάλι αυτό, έχουμε ήδη ανεχτεί ακροδεξιούς τηλεπλασιέ και θεσμικούς συγκεντρωσιάρχες της Θεσσαλονίκης να συναγωνίζονται σε εθνικό τραμπουκισμό, δε θα υπομείνουμε λοιπόν την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να υποδαυλίζει ακραία στοιχεία: η δημοκρατία δε χρειάζεται ακροδεξιές εγγυήσεις.

Επειδή το λέει ο Γκρούεφσκι, δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι, τουλάχιστον μέχρι το 1947, επίσημες ελληνικές κρατικές εκδόσεις κάνουν λόγο για μακεδονική γλώσσα. Δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι το Abecedar, το Αναγνωστικό της μακεδονικής γλώσσας που τύπωσε το ελληνικό κράτος το 1925 για την μακεδονική μειονότητα, βρισκόταν επί χρόνια υπό διωγμό, όπως συμβαίνει ακόμα με τους «σλαβοκομμουνιστές φυγάδες» του Εμφυλίου. Εν πάση περιπτώσει, τι είναι οι μακεδονόφωνοι», «σλαβόφωνοι Μακεδόνες,», «σλαβικής», «μη ελληνικής», «ρευστής» εθνικής συνείδησης που αναφέρονται στις απογραφές ως το 1951 και ποια η τύχη τους έκτοτε; Αν δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα κι όλοι οι «δίγλωσσοι» στη Βόρεια Ελλάδα είναι υποκινούμενοι πράκτορες, ποια υπηρεσία πλήρωνε 2.250 ανθρώπους στη Φλώρινα (και πρόκειται μόνο για τους ψηφοφόρους του «Ουράνιου Τόξου» το 1994); Για πόσο το ελληνικό κράτος θα συνεχίσει να αγνοεί τις καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη μη αναγνώριση του πολιτιστικού σωματείου της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού; Αν δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, άρα και μακεδονικό έθνος, μήπως τελικά το γειτονικό κράτος δεν έχει καμιά πηγή νομιμοποίησης, μπορεί λοιπόν κάλλιστα να διαλυθεί προς όφελος και της χώρας μας;

Η αντιπαράθεση με τον εθνικισμό και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων δεν μπορούν να ετεροκαθορίζονται: αν η ηγεσία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας χρησιμοποιεί ως «πατριωτικό» πρόσχημα τα δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων και της μακεδονικής μειονότητας, δε βλέπουμε κανέναν λόγο εμείς να διαγράψουμε την ύπαρξη και των δύο: δεν υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα, γι’ αυτό και δεν θα αφήσουμε ούτε τους μεν ούτε τα δε βορά στους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς και τις ιμπεριαλιστικές «ευαισθησίες».

Το κατακαλόκαιρο δεν προσφέρεται για πολεμικούς χάρτες και σκοπιανοφαγικά συλλαλητήρια (όπως άλλωστε και το καταχείμωνο, σε πείσμα των έξαλλων εθνικοφρόνων), αυτός όμως δεν είναι λόγος για να επιτρέψουμε στο πολιτικό προσωπικό της ισχυρής Ελλάδας να χειραγωγεί την ελληνική κοινωνία με υποβολιμαία δελτία ειδήσεων, εθνικώς υπερευαίσθητα πρωτοσέλιδα και εμπρηστικές δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων που επιχειρούν να ξαναστήσουν νέο ‘92. Οι σύντροφοί μας στη Δημοκρατία της Μακεδονίας που αντιστρατεύονται το εθνοφολκόρ στη χώρα τους παραμένουν η βασική πηγή αισιοδοξίας για εμάς, σ’ αυτό το κατά τα άλλα στενάχωρο σκηνικό. Κι εκτός από πηγή αισιοδοξίας, παραμένουν και πηγή έμπνευσης, τουλάχιστον για μια Αριστερά που θέλει να είναι χρήσιμη και ανατρεπτική, άρα δεν δικαιούται να υποδύεται την ανήξερη.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ - ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

July 5, 2008

13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ:Εμπάργκο στον Εθνικισμό - Βέτο στην Παγκοσμιοποίηση

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Αντιεθνικιστική συζήτηση στα πλαίσια του 13ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ Αθήνας «ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΒΕΤΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ»

Συντονίστρια: Αγγελική ΒΑΛΣΑΜΑΚΗ – Aντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία
1ος ομιλητής: Δημοσθένης ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ – Aντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία (από την Ελλάδα).
2ος ομιλητής: Αναστάς ΒΑΝΓΓΕΛΗ – Πρωτοβουλία για την Απόσυρση των Μακεδονικών Στρατευμάτων από το Ιράκ «Δεν Πίνουμε Πετρέλαιο» (από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας).
3ος ομιλητής: Αζίς ΣΕΛΕΓΚΙΝ – Πλατφόρμα "Ενωμένη Κύπρος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καθηγητών" (Τουρκοκύπριος).
4ος ομιλητής: Κώστας ΑΧΝΙΩΤΗΣ – Πλατφόρμα "Ενωμένη Κύπρος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καθηγητών" (Ελληνοκύπριος).



July 4, 2008

Αντιεθνικιστική συζήτηση και προβολές στα πλαίσια του 13ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ Αθήνας

13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ: 4-6 Ιουλίου 2008, άλσος Γουδή
Παρασκευή 04/07
· 8μμ: Συζήτηση με τίτλο:
«ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΒΕΤΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ»
Ομιλητές:
Από την Ελλάδα:
Δημοσθένης ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ – Aντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία
Λάζαρος ΠΕΤΡΟΜΕΛΙΔΗΣ – Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης
Από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας:
Αναστάς ΒΑΝΓΓΕΛΗ – Πρωτοβουλία για την Απόσυρση των Μακεδονικών Στρατευμάτων από το Ιράκ «Δεν Πίνουμε Πετρέλαιο»
Από την Κύπρο:
Κώστας ΑΧΝΙΩΤΗΣ (Ελληνοκύπριος) και Αζίς ΣΕΛΕΓΚΙΝ (Τουρκοκύπριος) – Πλατφόρμα "Ενωμένη Κύπρος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καθηγητών"
Συντονίστρια:
Αγγελική ΒΑΛΣΑΜΑΚΗ – Aντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία
· 10μμ: Προβολή του ντοκιμαντέρ "Εκτός Ιστορίας - Βάσκο Καρατζά" (σενάριο-παραγωγή: Φανή Τουπαλγίκη, σκηνοθεσία: Κυριακή Μάλαμα, διάρκεια 30’).
Ο Βάσκο Καρατζά γεννήθηκε στο Ντάμπενι (σημερινό Δενδροχώρι) Καστοριάς το 1926. Το χωριό του ισοπεδώθηκε στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Έγινε μέλος του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠΟΝ Κορεστείων στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής. Ο πρώτος ασυρματιστής του γενικού επιτελείου του Δημοκρατικού Στρατού στη διάρκεια του Εμφυλίου καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία για τις περιπλανήσεις των ανταρτών στα βουνά της Ελλάδας, τις μάχες και την ήττα, την υποχώρηση στην Αλβανία και τη φυγάδευση στην ασιατική Τασκένδη.
Ο Βάσκο, πενήντα χρόνια μετά, «ανεπιθύμητος» στην Ελλάδα ζούσε στα Σκόπια με τη νοσταλγία του χωριού του.
Σημείωση: Λίγο πριν το θάνατό του (09/02/2005), πήρε «ειδική» 10ήμερη βίζα, για να βρει τα κόκαλα του 23άχρονου αδελφού του Τάσκο, δολοφονημένου (1942) από τους Γερμανούς σε ομαδική εκτέλεση αγωνιστών στο Γεντί Κουλέ.
Σάββατο 05/07
· 10μμ: Προβολή του ντοκιμαντέρ "Γείτονες χωρίς όνομα" (σενάριο-παραγωγή: Φανή Τουπαλγίκη, σκηνοθεσία: Κυριακή Μάλαμα, διάρκεια 55’).
Το ντοκιμαντέρ ανιχνεύει στοιχεία της σημερινής ταυτότητας των γειτόνων μας, κατοίκων της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Τα γυρίσματα έγιναν στην πρωτεύουσα Σκόπια.
Αποτελεί μια πρώτη πράξη προσέγγισης μιας αμφιλεγόμενης ετερότητας, παραχωρώντας το λόγο σε «αυτούς». Νέοι άνθρωποι, κυρίως καλλιτέχνες, μας μιλούν για τον εαυτό τους, τη βαλκανική ταυτότητά τους, την παιδική ηλικία τους, τα ταξίδια των ονείρων τους, τη δουλειά τους, τα σχέδιά τους για το μέλλον.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ - ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

June 28, 2008

28/06 ΟΜΙΛΙΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ομιλία στην εκδήλωση στα πλαίσια του 11ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στις 28/06/2008 "Δεν μας απειλεί η Δημοκρατία της Μακεδονίας - Μας απειλούν ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και το ΝΑΤΟ"

Κώστας Μπόρτσης

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Μέλος της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας

Στον 19ο αι. με την εμφάνιση των εθνικιστικών κινημάτων στα Βαλκάνια και τη δημιουργία των εθνικών κρατών, η Μακεδονία αποτέλεσε το σκηνικό μιας μακρόχρονης σύγκρουσης που τον απόηχό της έχουμε μπροστά μας σήμερα.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία, την περίοδο που κατέρρεε ήταν ένας πολυθρησκευτικός, πολυφυλετικός και πολύγλωσσος κόσμος. Η Μακεδονία επειδή είχε αυτά τα χαρακτηριστικά της πανσπερμίας των δογμάτων, των φυλών και των γλωσσών ήταν το ιδανικό αντικείμενο διεκδίκησης από τα νεοϊδρυθέντα «εθνικά» κράτη.

Τα αποτελέσματα της 50χρονης σύγκρουσης των βαλκανικών εθνικισμών (από την ίδρυση της Εξαρχίας το 1870, μέχρι τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919) ήταν ο διαμελισμός και η προσάρτηση της Μακεδονίας στα εθνικά βαλκανικά κράτη (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία και Αλβανία).

Στη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης ήταν που αναπτύχθηκε και το μακεδονικό εθνικό κίνημα. Η αριστερή του τάση, που στην αρχή είχε την ηγεμονία στην Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ, БМРО, 1893), διακρίνονταν για τα σοσιαλιστικά και αναρχικά χαρακτηριστικά. Για 4 δεκαετίες πρόβαλε και πάλευε τα αίτημα για Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας στο εσωτερικό μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας αρχικά, Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας αργότερα. Πάλευε για μια χώρα με ισονομία και ισοπολιτεία για όλους τους πολίτες της ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, τη γλώσσα ή την εθνικότητα που είχαν. Πάλευε για δημοκρατικούς θεσμούς, μια που υπήρχαν και μέσα στη δομή της οργάνωσης, για διανομή των τσιφλικιών στους κολίγους (μια δεκαετία περίπου πριν από την εξέγερση του Κιλελέρ). Πάλευε με μια ιδεολογική αντίληψη και μια ριζοσπαστική πολιτική που ήταν το κόκκινο πανί στον κόσμο των Βασιλείων και των Αυτοκρατοριών.

Στις αρχές του 20ου αι. το ελληνικό κράτος με την πολεμική του εμπλοκή και τη συμμαχία του με τους νικητές προσάρτησε τη μισή Μακεδονία ως λάφυρο του πολέμου. Όμως δεν έπαψε να καταπιέζει το ντόπιο μακεδονικό πληθυσμό, ο οποίος ζούσε στα εδάφη που αυτό κατέλαβε, εξαιτίας της σλαβογλωσσίας του. Η εθνικιστική καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας απαιτούσε την πλήρη ομογενοποιημένη ενσωμάτωση του πληθυσμού με οποιονδήποτε τρόπο. Ειδικά στη λήξη του εμφυλίου πολέμου που οι «σλάβοι γίνανε και κομμουνιστές», ο βίαιος εξελληνισμός ονομάστηκε «αντιμετώπιση του εθνικού κινδύνου». Ολόκληρα χωριά άδειασαν από τους κατοίκους τους, δημεύτηκαν περιουσίες και η καταστολή δεκαετιών με την εμπλοκή δεκάδων κρατικών υπηρεσιών και εθνικοφρόνων «σωματείων», ήταν η πολιτική του λεγόμενου «Ανύπαρκτου Ζητήματος».

Αυτή η επιθετική πολιτική εμφανίστηκε με διαφορετικά χαρακτηριστικά στην περίοδο του εθνικιστικού παροξυσμού του 1992.

Στη διάρκεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας το ελληνικό κράτος συντάχθηκε με το μεγαλοϊδεατισμό του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, κύριο υπεύθυνο αυτής της κατάληξης. Η λεγόμενη «αμυντική» πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων έφτασε στο σημείο να βλέπει τη διάλυση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και να έχει εδαφικές βλέψεις στη χώρα, την περίοδο που ο Αντώνης Σαμαράς ήταν υπουργός εξωτερικών. Το σχέδιο «έβλεπε» την Ελλάδα να συνορεύει με τη Σερβία, νέοι χάρτες της περιοχής από το ΓΕΕΘΑ είχαν δημοσιευθεί στις εφημερίδες.

Η λεγόμενη «αμυντική» πολιτική οδήγησε στα κατευθυνόμενα εθνικιστικά συλλαλητήρια, σε πρωτοφανείς διώξεις κατά των ντόπιων μακεδόνων της ΜΑΚΙΒΕ (Μακεδονικής Κίνησης Βαλκανικής Ευημερίας) και του Ουράνιου Τόξου, καθώς και ελλήνων αντιεθνικιστών.

Η λεγόμενη «αμυντική» πολιτική προσπάθησε τον οικονομικό στραγγαλισμό της μικρής χώρας με την επιβολή του εμπάργκο.

Η λεγόμενη «αμυντική» πολιτική αρνήθηκε οποιαδήποτε συμβιβαστική λύση. Με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995, χωρίς κανένα σεβασμό στο δικαίωμα για την αυτοδιάθεση ενός λαού απαίτησε και πήρε το δικαίωμα πάνω στο όνομα της γειτονικής χώρας, ώστε να συναινέσει στην είσοδό της στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή η πρόσδεση των εξελίξεων της περιοχής στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. ήταν η υπογραφή της Ελλάδας στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Η αλλαγή του ρόλου της Ελλάδας από «κομπάρσος» του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. σε «αφεντικό των Βαλκανίων» ήταν η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Αλβανία, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Κόσσοβο. Ο ρόλος αυτός απαιτούσε και απαιτεί και μακρινότερες αποστολές όπως στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και το Λίβανο.

Αυτή η λεγόμενη «αμυντική» πολιτική είναι και η άσκηση του βέτο στο Βουκουρέστι. Με αυτόν τον τρόπο «κλειδώνει» τις πολιτικές εξελίξεις στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Εκβιάζεται η χώρα να πάρει το δρόμο της ένταξης στη φονικότερη μηχανή που έχουμε δει, το ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. της ελεύθερης αγοράς και του άγριου ανταγωνισμού. Είναι ο δρόμος αυτός που επιδιώκει να πάρει η δυτικόφιλη φιλοαμερικανική μακεδονική Κυβέρνηση (όπως εξάλλου είναι και οι ελληνικές κυβερνήσεις). Το μήνυμα που αποστέλλεται στον Μακεδονικό λαό είναι ότι χωρίς την προστασία της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει. Με αυτήν την επιθετική πολιτική (την πολιτική «πυγμής» όπως σκοπίμως διακηρύσσουν και όχι αδιαλλαξίας όπως είναι) ο ελληνικός εθνικισμός τροφοδοτεί τον εθνικισμό στη Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Η πολιτική του βέτο παράλληλα επιχειρεί να χειραγωγήσει συνειδήσεις μέσα στην Ελλάδα προβάλλοντας το σκεπτικό ότι με τη νατοϊοκή μας συμμαχία μπορούμε να διεκδικούμε τα λεγόμενα «εθνικά δίκαια». Και διαπιστώνουμε ότι ο λεγόμενος «εθνικός» αντιαμερικανισμός είναι κατά βάθος φιλονατοϊσμός. Εδώ είναι που λέμε ότι ο αντιαμερικανισμός και ο αντιιμπεριαλισμός που μας ενδιαφέρει είναι διεθνικός. Όχι μόνο είναι αντινατοϊκός και αντιμιλιταριστικός αλλά θεμελιώνεται κυρίως από την πάλη μας ενάντια στον εγχώριο εθνικισμό και τις προσπάθειές του να διεκδικήσει το ρόλο του αφεντικού στην περιοχή.

Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας φάνηκε ότι δημιούργησε ένα ευνοϊκό έδαφος για την οικονομική διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου στην περιοχή. Το ελληνικό κεφάλαιο πρωταγωνίστησε στην λεηλασία των παραγωγικών δομών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας με την εξαγορά δημόσιων τομέων και συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στην εκμετάλλευση των εργαζομένων της χώρας με μεσαιωνικούς όρους, εφαρμόζοντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Ο εθνικισμός στη χώρα μας έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα τα τελευταία χρόνια και η γνωστή τρόικα Άνθιμου, Καρατζαφέρη και Ψωμιάδη δεν κατάφερε να στήσει εθνικιστικά συλλαλητήρια όπως το 1992. Ωστόσο με τη συνδρομή μερίδας των ΜΜΕ, τα οποία για χρόνια ζυμώνουν την ελληνική κοινωνία στο σωβινισμό, προετοιμάζεται ένας νέος γύρος εθνικιστικής μισαλλοδοξίας, μια και οι αντιδραστικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις κατάφεραν να κάνουν τον εθνικισμό κυρίαρχη ιδεολογία και να τον χρησιμοποιούν κατά πώς τους συμφέρει κάθε φορά. Και σ’ αυτό η Αριστερά δεν έκανε τίποτε. Αντιθέτως αισθάνθηκε άβολα με εκείνα τα κομμάτια της που προσπάθησαν και προσπαθούν να πουν κάτι άλλο.

Η αριστερά που δεν έχει κάνει την αυτοκριτική για τον πατριωτισμό, οφείλει να θυμηθεί τις διεθνικές της παραδόσεις όπως για παράδειγμα η δημιουργία του Εργατικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης, να αντιληφθεί πόσο αποπροσανατολιστικά και διαβρωτικά λειτουργεί ο εθνικισμός στις κοινωνικές αντιθέσεις και στον πολιτικό ριζοσπαστισμό, να εγκαταλείψει τον άχαρο και αδιέξοδο ρόλο της αναζήτησης μιας επιτυχημένης «σύνθετης ονομασίας» για τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ο αντιιμπεριαλισμός της ίσως τελικά λειτουργεί ως πρόσχημα, από το φόβο μη θίξει τα εθνικά ακροατήρια στα οποία πιστεύει ότι απευθύνεται, υποκύπτοντας στην εθνική πολιτική.

Η αναγνώριση των εθνικών μειονοτήτων των Τούρκων και των Μακεδόνων στην Ελλάδα, η εξασφάλιση όλων των δικαιωμάτων των μειονοτικών και η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων μακεδονικής καταγωγής θα διευρύνουν τη δημοκρατία στη χώρα και θα αποτελέσουν παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή.

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη η αριστερά να αναπτύξει ένα κίνημα αλληλεγγύης προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που σε ένα ασφυκτικότατο εθνικιστικό περιβάλλον δίνουν τη μάχη για την συμβίωση στα Βαλκάνια. Ένα κίνημα που θα βοηθήσει τις αντιεθνικιστικές και αντιμιλιταριστικές δυνάμεις και στις δύο χώρες να παίξουν έναν καταλυτικό ρόλο στις βαλκανικές εξελίξεις.

Το αντιεθνικιστικό και αντιμιλιταριστικό κίνημα παίρνει πρωτοβουλίες ανατροπής αυτού του ζοφερού κλίματος. Ξεκινήσαμε μαζί με αντιεθνικιστικές, αντινατοϊκές και αντιμιλιταριστικές οργανώσεις της Δημοκρατίας της Μακεδονίας κοινές εκδηλώσεις και στις δύο μεριές των συνόρων. Στις 17 Μάη συζητήσαμε δημόσια και διαδηλώσαμε στην πόλη των Σκοπίων. Συνεχίσαμε τις δημόσιες συζητήσεις στην Αθήνα στις 20 Ιούνη, στα Γιάννενα στις 23 Ιούνη και σήμερα εδώ στη Θεσσαλονίκη (28 Ιούνη), στα πλαίσια του 11ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ. Θα ακολουθήσει άλλη μία συζήτηση στο 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στην Αθήνα, στις 4 Ιούλη. Το ταξίδι έχει ήδη αρχίσει…

28/06 SPEECH - THESSALONIKI (macedonian)

Kire Vasilev

Sidrofises e sindrofi

Јас сум Кире Василев, дел од организацијата на иницијативите „Не пиеме нафта“, „Против НАТО! Против Македонија во НАТО„ и мојата омилена акција „Вето за национализмот, ембарго за милитаризмот, не за НАТО“.

Зошто велам омилена? Затоа што во очи на целото националистичко безумие кои ги обзема Република Македонија и Р. Грција решивме да се сретнеме и да разговараме со чиста мисла ослободена од секакви предрасуди, догми, стереотипи и национализми.

Ако прашате обичен граѓанин, како ја перцепира сегашната состојба во Р.Македонија тој без двоумење ќе ви каже: иднината на Република Македонија никогаш не била понеизвесна. Грција не го признава нашето име, Бугарија не го признава нашиот јазик, Србија не ја признава нашата црква а Албанците (Косово и Албанија) имаат територијални претензии кон Македонија. Во вакви услови не е ни чудно што национализмот на другите држави се перцепира како закана а сопствениот како одбрана.

Верувам тоа се случува во сите земји на Балканот. Она што ние мораме да правиме е да се бориме на секое поле и во секоја област со национализмот на сопствени држави. Ние сме тие кои треба да ги смируваме работите макар да тоа било и по цена во сопствените држави да не нарекуваат предавници.

Кога зборувам за национализам тогаш и во име на интернационализмот треба да си го напаѓам сопствениот. Така и планирам.

Послем протестот во Скопје, кој го направивме со нашите Грчки другари, ние бевме осудени од скоро сите кои го виделе и се информирале за настанот. Медиумите не ги пренесоа нашите ставови во целост а пак со антинационалистичките ставови на Грците се подгреваа националистите во Република Македонија.

Можеби за некои конкретни работи ќе се повторам во мојот говор но тоа се клучни настани па морам да ги кажам. Тие што не сте ги чуле ќе ги чуете на останатите им се извинувам.

· Премиерот на конзервативната влада Никола Груевски се поклони на гробот на еден од нашите национални херои. Ова немаше да биде толку страшно ако неговите луѓе не ја поставеа картата на „Голема Македонија“ на гробот. По осудата од страна на меѓународната заедница спин-докторите на конзервативната влада ја свртија приказната со изговор дека тоа сето било еден протоколарен пропуст.

· Второ на Македонската национална телевизија во временската прогноза, до пред некое време, одеше карта од „Голема Македонија“. Критиките кон ваквите настани во Р.Македонија се многу мали. На медиумите може да чуете нешто само од маргинални групи на кои не им се пренесуваат целосно изјавите. А медиумите пак во голем дел се приврзаници на Владата.

· Трето. Агенцијата за млади и спорт води кампања за „зајакнување на Македонската националната свест кај младите“. А кај нив пак оваа кампања лесно пали. Целата своја енергија им ја посветија на таа кампања а од друга страна студентските/младинските права постојано се кратат.

· Четврто. Изјавата на Владиката Стефан во Рим. Мислам дека Грчките медиуми во целост ја пренесоа? Заедно со Владиката во Рим беше и Премиерот на нашата Република. Глупаво е да се каже дека тој бил изненаден од неговата изјава.

· Петто. На изборите, кои сега брзо ги имавме, се кандидираа националистички партии со имиња ВМРО–ВЕБ (вардар-егеј-пирин) и ТМРО кои отворено кажуваат дека сите Македонци треба да живеат во една држава. Не освоија многу гласови, но тука може да се препознае тенденцијата на некои мегаломански територијални апетити на националистите во Република Македонија.

· Шесто. Моментално во Скопје актуелна е граѓанската иницијатива за берење на потписи за да може еден град да се преименувава во Александрија и по една улица во секој град да го носи истото име.

· Ова се само дел од видовите на национализам кои се присутни во Република Македонија. Исто така мора да се напомене дека национализмот во нашата држава сеуште не е агресивен. Но што треба да направиме, да чекаме да се разбуди или да ги пресечеме неговите корени додека не е доцна? Треба да се бориме и да го осудуваме дури и ако провокацијата е од типот на забелешката на Дора Бакојани до продуцентите на филмот Индијана Џонс затоа што таму се користело името Македонија и Македонци. Тоа е само подбуцнување на национализмот.

Национализмот е опасна идеологија. Може да предизвика конфликти и војни помеѓу нации-држави. Секој оној кој слепо верува во национализмот не само што неможе да ги види грешките во надворешната политика кои ги прави неговата татковина, туку и ќе ги одобрува и спроведува сите злосторства направени од истата.

Ние, интернационалистите, мора да ги цениме различните култури и да го негуваме стремежот за МИР. Ние мора да се гордеме, не само со тоа што сме граѓани на одредени држави туку и со тоа дека сме горди граѓани на светот.

June 27, 2008

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΑΤΟ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΕΤΟ ΤΗΣ «ΙΣΧΥΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»

Ανοιχτή επιστολή προς τα κόμματα της Αριστεράς
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΑΤΟ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΕΤΟ ΤΗΣ «ΙΣΧΥΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»

Ενόψη της υπογραφής του πρωτοκόλλου προσχώρησης στο ΝΑΤΟ της Αλβανίας και της Κροατίας στις 8 Ιουλίου, θα ξανανοίξει η συζήτηση για το βέτο της «ισχυρής Ελλάδας» απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, αφού δεν έχει ακόμα βρεθεί η «κοινά αποδεκτή λύση», όπως θέλει να επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση.

Υπάρχει κίνδυνος να ξαναξεχαστεί, από τον ελληνικό λαό και κυρίως από τις δυνάμεις της αριστεράς, ότι το ΝΑΤΟ είναι ο μεγαλύτερος διεθνής μηχανισμός πολέμου από τον οποίο συντριπτικές πλειοψηφίες του ελληνικού λαού κατά τη μεταπολιτευτική ιστορία, ήθελαν να αποχωρήσουμε.

Εμείς έχουμε ταχθεί εναντίον του ΝΑΤΟ και ζητούμε την αποχώρηση της χώρας μας από αυτό καθώς και τη διάλυσή του. Παράλληλα συνεργαζόμαστε με κινήματα πολιτών της γειτονικής χώρας που αντιτάσσονται με κινηματικές διαδικασίες στην ένταξη της χώρας τους στο ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό το σκοπό και για την αναγνώριση της γειτονικής μας χώρας με το συνταγματικό της όνομα και την άρνηση του εθνικισμού και του μιλιταρισμού και στις δύο πλευρές, κάναμε κοινές εκδηλώσεις στα Σκόπια (17/5), στην Αθήνα (20/6) και στα Γιάννενα (23/6), ενώ έχουμε προετοιμάσει δύο ακόμα κοινές εκδηλώσεις στο πλαίσιο των αντιρατσιστικών φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης (28/6) και της Αθήνας (4/7).

Θεωρούμε απαράδεκτο να συντάσσονται τα κόμματα της αριστεράς στη χώρα μας με το βέτο της ελληνικής κυβέρνησης και έτσι να συμπλέουν με τις επιλογές της. Αντίθετα, περιμένουμε από αυτά να αποκηρύξουν την ιμπεριαλιστική πολιτική της. Ο ρόλος τους είναι να προωθούν την αλληλεγγύη και τη φιλία των λαών και όχι να εμπλέκονται στους συσχετισμούς των μιλιταριστικών μηχανισμών.

Περιμένουμε εσάς να ξεκαθαρίσετε, πριν την 8η Ιουλίου, ότι δεν κάνετε πολιτική ενάντια στη γειτονική μας χώρα, δεν συμπλέετε με τον εθνικισμό της κυβέρνησής μας και με το καταστατικό του ΝΑΤΟ που της επιτρέπει να συμπεριφέρεται ως αφεντικό.

Επίσης, σας καλούμε να συμβάλετε στην ενίσχυση των κινημάτων που έχουν προοδευτικές και αντιμιλιταριστικές αντιλήψεις και πρακτικές, γιατί αυτή είναι η μόνη αριστερή πολιτική.
Αναμένουμε την απάντησή σας.

AΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ - ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210-3813928 (4-10 μ.μ.), Τσαμαδού 13Α, Εξάρχεια, Αθήνα, antinat_antimil@yahoo.gr, http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

June 23, 2008

Εκδήλωση στα Γιάννενα: Δεν μας απειλεί η Δημοκρατία της Μακεδονίας, μας απειλούν ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και το ΝΑΤΟ

Δεν μας απειλεί η Δημοκρατία της Μακεδονίας,
μας απειλούν ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και το ΝΑΤΟ

Εκδήλωση – Συζήτηση
Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων
Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008, 7 μ.μ.

Ομιλητές/ριες:

Από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας:
Ίβιτσα ΑΝΤΕΣΚΙ (δημοσιογράφος),
Αναστάς ΒΑΝΓΓΕΛΗ (Πρωτοβουλία για την Απόσυρση των Μακεδονικών Στρατευμάτων από το Ιράκ «Δεν Πίνουμε Πετρέλαιο»)

Από την Ελλάδα:
Γιάννης ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ανένταχτος ΣΥ.ΡΙΖ.Α.),
Σίσσυ ΒΩΒΟΥ (Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία)

· ΕΠΕΙΔΗ θεωρούμε ότι η φιλία και η συνεργασία των βαλκανικών λαών και οι κοινοί τους αγώνες ενάντια στους τοπικούς εθνικισμούς και μιλιταρισμούς είναι η μοναδική εγγύηση για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη στα Βαλκάνια…
· ΕΠΕΙΔΗ απορρίπτουμε τόσο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όσο και το ΝΑΤΟ που αξιοποιούν για τις επεμβάσεις τους τους τοπικούς εθνικιστικούς ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή…
· ΕΠΕΙΔΗ είμαστε αντίθετοι με τον οικονομικό επεκτατισμό της «ισχυρής Ελλάδας», που υπερεκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους της γειτονικής χώρας καθώς και των υπόλοιπων βαλκανικών…
· ΕΠΕΙΔΗ μας εξοργίζει η αντιστροφή της πραγματικότητας, όπου η Ελλάδα απαιτεί να ονοματίσει όπως αυτή θέλει τη γειτονική μας χώρα κατηγορώντας την ταυτόχρονα για διαρκείς ανθελληνικές προκλήσεις…
· ΕΠΕΙΔΗ πρέπει να γίνει σεβαστό το δικαίωμα του γειτονικού λαού να αυτοπροσδιορίζεται, άρα να είναι σεβαστή η μακεδονική εθνική ταυτότητα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλίζεται η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ γειτονικών λαών…
· ΕΠΕΙΔΗ οργιζόμαστε με την ευρύτατα διαδεδομένη και τελείως παρανοϊκή άρνηση της ύπαρξης της γλώσσας της γειτονικής χώρας…
· ΕΠΕΙΔΗ διεκδικούμε το δικαίωμα επιστροφής στην Ελλάδα των «Μακεδόνων στο γένος» πολιτικών προσφύγων του εμφυλίου πολέμου…
· ΕΠΕΙΔΗ διεκδικούμε την αναγνώριση των δικαιωμάτων της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα…
· ΕΠΕΙΔΗ είναι γελοία, πρωτίστως για όσους τη χρησιμοποιούν, όλη αυτή η φλυαρία για «ψευτοκράτος», «ψευτογλώσσα», «ψευτοεκκλησία», «ψευτοαεροδρόμιο» κ.ο.κ…
· ΕΠΕΙΔΗ η Ελλάδα, παρότι κόπτεται για την ειρήνη, εξακολουθεί να επενδύει σε υπέρογκους πολεμικούς εξοπλισμούς, να στέλνει στρατεύματα σε ΝΑΤΟϊκές εκστρατείες από το Κόσοβο και το Αφγανιστάν ως το Ιράκ, να διώκει τους αντιρρησίες συνείδησης (καταδίκασε πρόσφατα τον Λάζαρο Πετρομελίδη σε τρία χρόνια φυλάκιση), να διατηρεί την υποχρεωτική στράτευση και να επιδιώκει τη στράτευση στα 18, εντείνοντας το μιλιταρισμό και τη στρατοκρατία…
· ΕΠΕΙΔΗ, τέλος, ζούμε σε μια συγκυρία όπου η κυβέρνηση επιδιώκει να ξεχάσουμε την ακρίβεια, το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών, την προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης και τα σκάνδαλα, κινδυνολογώντας για την «ασφάλεια» και την «εγκληματικότητα» σε βάρος των μεταναστών, των αποκλεισμένων και των γειτονικών λαών…

Οργανώνουμε αυτή την πολιτική εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης, σε συνέχεια του ταξιδιού στα Σκόπια στις 17 Μαΐου.

Χωρίς να πιστεύουμε ότι ο εθνικισμός αποτελεί… αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας, με επίγνωση της ύπαρξης εθνικισμού και στη γειτονική χώρα, αγωνιζόμαστε σε συνεργασία με συντρόφους και συντρόφισσες της «άλλης πλευράς» που παλεύουν ενάντια στο δικό τους εθνικισμό, για ένα κοινό κίνημα όχι μόνο κατά του εθνικισμού αλλά και του μιλιταρισμού.

Ενόψει της υπογραφής του Πρωτοκόλλου Ένταξης στο ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, μαζί με τις αντιμιλιταριστικές οργανώσεις της Δημοκρατίας της Μακεδονίας καταγγέλλουμε το ΝΑΤΟ και κάθε άλλο ιμπεριαλιστικό οργανισμό και διεκδικούμε την αποχώρηση των χωρών μας από το ΝΑΤΟ και τη διάλυσή του.

ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
http://antinationalistic-antimilitaristic.blogspot.com

23/06 SPEECH - YIANENA (english)

Speech in the public discussion of the Antinationalistic - Antimilitaristic Initiative in Yianena on 23/06/2008 "We are not threatened by the Republic of Macedonia - We are threatened by nationalism, militarism and NATO".
Anastas Vangeli
Initiative for the withdrawal of Macedonian troops from Iraq “We don’t drink oil”
Kalispera
Dobar den
Buna dzua
Before I go on with my speech, I would like to thank all of you for organizing this event, and punctuate the importance of maintaining this kind of activities in future.
As you’ve heard, I greeted you people here on three languages – I said Kalispera to honor the hosts and all the Greek people here; I said Dobar den to honor the Macedonians and for the Macedonian language to be heard; but I also said Buna dzua which is a Vlach greeting, thus honoring the Vlach people, that live both in Macedonia and Greece; and for I know, Janina is a place that many Vlachs originate from. It is said that, the Aromanian minority in Greece, just like the Macedonian and all the other minorities, has struggled because of the regime troughout the time, which I find unjust, and that’s why I insist that minority languages should be heard in all occassions, especially on public events like this one of ours. Minorities should be recognized and accepted and their rights should be provided equally, even some affirmative actions should be taken. I think that the solidarity with all the smaller communities that struggle expressing their cultural identity, is an important issue for all of us and a good gesture to start with.
Some could argue that it’s more of a liberal stance rather than left, but I come from a country that is as diverse as possible, and I don’t see any other way of how a healthy society can be brought up without all that variety of identities living together. The right of self-determination is the foundation of the civil identity; and i want to stress that it should be equally distributed to everyone, I stress, not just to the ethnic minorities: we have to solidirize with every discriminated individual or group of people because of their identity – LGBT, religious minorities, immigrants, refugees – it’s a broad topic, and an important milestone is achieving TOLERANCE.
So, the first thing is – abolish all the predjudices, stereotypes and values that are set by the mainstream. We are already opressed by the State and the capitalism – the first step is to stop opressing each other. One doesn’t have to be a linguist to find out that other languages exist. One doesn’t have to be historian to find out that some people share different myths and memories than others. One doesn’t have to be biologist to find out that there are differences among every human being on the planet. Life is too short to be obsessed with all those non-productive activities – “live, and let live” is a good proverb to be heard once in a while. We share this world, we live under the same sky and we breath the same air on both sides of the borders.
Following this last statement of mine, I would like to make a link with the dispute between the Churches from both countries because of the influence they have on the situation.
People in Macedonia have constantly been accusing the Greek Orthodox Church and its priests of being nationalistic etc. Yes, I’ve heard about that Anthimos guy, whose statements are beyond the verge of sanity. Yes, I can agree with the fact that he is a nationalist. But has someone actually heard what the Head of the Macedonian Orthodox Church, Stefan, said some time ago? He responded more than equally to his fellow Greek colleague, causing an euphoria of nationalistic sentiment at home, and at the same time, validating himself and the Church as being as nationalistic as the Greek one.
So where is the Christianity in the picture? I’m sure that the Greek Orthodox Church and the Macedonian Orthodox Church actually talk about the same God, the same Heaven, the same code of conduct and share the same values. Aren’t we all brothers and sisters in their rhetoric? Where are the tolerance and the compassion that are one of the basic Christian values? Yes, I am addressing a Christian critique to the institutions of Christianity. How Christian is accussing and pointing your finger at your fellow believers, just because they come from another country? There are some good points in the Bible, about turning the other cheek and forgiveness. I recommend to the religious leaders from both countries to start reading more of that kind of literature, rather than the colloquial and profane words of the cruel politicians.
And speaking of the cruel politicians, the first thing that immediately comes to my mind is the name dispute and the grotesques that happen all the time on that issue.
If we now start theoretizing on that topic, we will find ourselves in the middle of someone else’s problem. Because no one here has a problem with a name – everyone can call himself the way he wants to, and it’s a basic rule of communication. I can not understand the official Greek position on the issue. I don’t see the point at all, I don’t see the arguments, I don’t see the sober and rational thinking – all I see is blindness and nationalistic fever. It is sad that the Greek official policy is that sharp and offensive on a neighbour country; but it is also sad that lately, the Macedonian official policy, and the public opinion as well, are shifting towards the same category with the Greek attitude – the difference is the aiming at the opposite direction. And Macedonian people excuse themselves because they consider that they give proper answer to the Greek policy, but they are not aware that by acting as such, they are becoming what they despise – nationalists.
Nationalism is a very serious illness of a society; because it flirts with people’s feelings and inner doubts. It’s a game of fear, aggressiveness and dismantling the individual rational thinking; it’s a game that is based on the psychology of the masses, and the ability to manipulate with the facts.
That’s what the name dispute is about. It’s a clash over just one symbol, over something artificial, it’s a clash over just one WORD, a word in its most literal meaning. But, it has background. History. I would dare to say genocide. Totalitarian regimes. Fugitives. Stolen properties. Who knows? I prefer saying historical engineering instead of just history.
People go back in the ancient times because of that. People rearrange their lives because of that. People go out on the street because of that. People hate each other because of that. People are ultimately divided because of that. That’s what nationalism suggests.
For me, a true act of anti-nationalism is when a man stops living in the past and abolishes the collective reality and starts thinking of the well being of the very people around him including himself. Thus, a real act of anti-nationlism by me, would not be the deconstruction of the Greek position in the situation with Macedonia. You know better than me what the Greek politicians say and do. That’s your battle to fight and you have some serious work to do.
My anti-nationalism is a critique to the nationalism I see at home.
Some time ago, the nationalists used to call the map of all the three parts of Macedonia - “Great Macedonia” or “United Macedonia”. Now, they say, Great Macedonia’s borders are Egypt and India, and that the former is the “Real Macedonia”. What’s more scary is that people see it as something completely normal; that map can be bought as a souvenir; and it is even accepted in the pop culture as such. There were even some occasions when that map was included in a formal protocol.
The sad truth for the Macedonian nationalists in this case is the fact that in the modern history, a sovereign entity in those borders has never been established under the name of Macedonia. There is no legitimate right to even dream about uniting the three parts together. It’s even written in the Macedonian Constitution, about not having territorial aspirations. I don’t say all this to provoke the Macedonians or just to be politically correct towards the Greeks – it’s all about the rational thinking and being sober. Some say that Macedonians need to ask for revision of the Bucharest treaty from 1913, and that the Aegean and Pirin parts should be returned to Macedonia. I see no point in that; if someone should receive his territories back from that time, it is Turkey, because the Turks were in power here 100 years ago.
Another part of the authentic Macedonian nationalism is the Alexandrology. For me, many of the recent discoveries about the ancient Macedonian language and culture, and about Alexander himself are nothing more than the usual show on the Documentary channel. Some of them are even absurd and questionable. I don’t try to discredit them, but I see no point in abusing all those recent discoveries in the identity engineering. People are sensitive and get easily mobilized over their historical rights which can lead to tragic outcome.
And the center of the whole theory about the glorious past and the continuity etc, is Alexander himself. Renaming public objects, erecting monuments, a mass hysteria... and Alexander, was a military person. Alexander was the Commander of the strongest army of his time. And we know what the strongest armies do. They conquer people. They kill, enslave, torture people. Their leaders reshape the world. Some would say Alexander had humanistic ideals. Yes, Napoleon had the European dream. Hitler wanted a pure world, the purest world possible. George Bush is driven by his Christian intuition. The radical terrorists are driven by great ideals. Even the Allies in the World War 2 fought for world liberty and still did that horrible thing in Japan and Dresden.
There is a strong militaristic flavor added to the nationalistic hysteria in this region. The hero of our peoples [both the Macedonians and the Greeks] happens to be the biggest blood thirsty murderer of his era. Another example of the militaristic shadow of the nationalism is the fact that the climax of the name dispute happened because of Macedonia’s NATO-bid – it was a dispute over the membership in a military alliance that bombed innocent people in 1999, that occupied Afghanistan in 2001, and that its main purpose is stimulating the weapon production and trade. It’s a military alliance that has constantly been making the world worse and worse place to live in.
On the one hand, Greece’s biggest ally, Sarkozy, declared the strongest support in the name dispute during the visit which was intended for establishing the military cooperation between your country and France. On the other hand, Macedonia gained much of the support of its strongest ally, the US because of the alliance in the modern-day-Vietnam-like-war in Iraq.
So, while people fight whether Alexander was Greek or Macedonian, the taxes they pay are being constantly spent on American of French tanks [under the NATO standards], wages for the soldiers in missions in the Middle East, guns, ammunition and other resources necessary for winning the wars we are involved in.
This is the wake up call.
We have to unite in solidarity against the nationalistic and militaristic schizophrenia from both sides of the borders. One of the symptoms of nationalism is seing your own nation as a victim – NO! The only victim in this kind of situation are the humanists, the people that focus on reality and social problems. The political elites are not that antagonistic in the name and all other disputes – the Macedonian and the Greek government have a silent agreement that the disputes will never be closed. That’s the only way how Dora Bakoyanis and Antonio Milososki will remain our daily heroes, that’s the only way to keep people in the matrix, that’s the only way to keep on skipping the real problems – growing prices, social inequalities, intolerance. Believe me, for them it is much easier to point fingers and insult each other, thus stimulating nationalistic sentiments among the masses. They will do everything to escape from reality. And the reality is that, as I’ve heard, Greece is on the brink of a social revolution, and the Macedonian reality is growing prices, unemployment and colonisation known as foreign direct investments. We also have an emerging food and energy crisis, and we have so many environmental problems that can cause much more damage to our children than the name dispute. We need a general mutual platform, to transcend the absurd of the Nations, and start building a new world order, with a human face.
I am not satisfied with the situation and I will do whatever it takes to improve it. I came here to find allies. I hope you’ll stand by me.
Long live the freedom!