ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
για την παρέμβαση στην μαθητική παρέλαση
Αθήνα, 29/10/2009
Ως Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία είπαμε χτες κι εμείς το δικό μας ΟΧΙ στον φασισμό, με παρέμβαση στην Καισαριανή ενάντια στη μαθητική παρέλαση, μοιράζοντας αντιμιλιταριστικά φυλλάδια και ανοίγοντας πανό με σύνθημα:
«ΟΧΙ μαθητές-τριες στρατιωτάκια / ΟΧΙ στρατιωτικούς εξοπλισμούς».
Αντίστοιχη παρέμβαση κάναμε στο Σύνταγμα ενάντια στη μαθητική παρέλαση στις 25 Μαρτίου 2009.
Θυμίζοντας την είσοδο των παρελαύνοντων με το βήμα της χήνας ναζιστικών στρατευμάτων στις κατεχόμενες πόλεις, οι παρελάσεις είναι διαχρονικά και παγκοσμίως συνυφασμένες με σφαγές και διαπόμπευση αιχμαλώτων πολέμου. Επιτρέπεται να παραμένουν κατάλοιπα των φρικαλεοτήτων του παρελθόντος στη σημερινή εποχή;
Στην Ελλάδα οι μαθητικές παρελάσεις είναι φασιστικό έθιμο που καθιέρωσε ο δικτάτορας Μεταξάς, αντιγράφοντας τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, με στόχο την πλήρη στρατιωτικοποίηση της νεολαίας. Οι σχολικές παρελάσεις εδραιώθηκαν στην αμέσως μετά τον εμφύλιο εποχή και κορυφώθηκαν επί χούντας των συνταγματαρχών. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε τον αγώνα ενάντια στο φασισμό με μια εκδήλωση που εμπνέεται απ’ αυτόν;
Οι μαθητικές παρελάσεις είναι άκρως καταπιεστικές. Η άβουλη εκτέλεση στρατιωτικών παραγγελμάτων υπό τους ήχους εμβατηρίων, η ομοιομορφία στην ένδυση, η μαζική στρατιωτική πειθαρχία ναζιστικού τύπου, αντί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ελεύθερης προσωπικότητας, συντελούν στην ρομποτοποίηση και σε μια ύπουλη εμφύτευση μιλιταριστικών διαθέσεων στα παιδιά. Γιατί την ίδια ώρα που ξεσηκωνόμαστε ενάντια στα αντιπαιδαγωγικά πολεμικά παιχνίδια και συμμετέχουμε σε καμπάνιες για την κατάργησή τους, υποχρεώνουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες να παίρνουν μέρος σε ένα αληθινό πολεμικό παιχνίδι, την παρέλαση;
Τα παραπάνω, μαζί με την στροφή της κεφαλής ως απόδοση τιμών στους εκπροσώπους της (πολιτικής, στρατιωτικής, θρησκευτικής) εξουσίας, εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο (σχολείο, στρατιωτική θητεία για τα αγόρια) πειθάρχησης του πιο ζωηρού, ελεύθερου και ανυπότακτου κομματιού της κοινωνίας που αποσκοπεί μεταξύ άλλων στην παραγωγή των μετέπειτα υπάκουων και πειθαρχημένων πολιτών/εργαζομένων. Γίνεται να γιορτάζουμε επαναστάσεις και αγώνες για την ελευθερία μέσα από τελείως ανελεύθερες εκδηλώσεις;
Οι ποικίλοι διαχωρισμοί τραυματίζουν τον παιδικό ψυχισμό και προωθούν διακρίσεις σεξιστικές (αγόρια – κορίτσια ξεχωριστά), βιολογικές (μπροστά οι ψηλοί – πίσω οι κοντοί), ηλικιακές (πρώτα οι μεγάλοι – μετά οι μικροί), ταξικές (μπροστά σημαιοφόρος και παραστάτες, δηλαδή οι άριστοι μαθητές που στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι συχνά παιδιά εύπορων οικογενειών – και χωριστά πίσω οι υπόλοιποι μαθητές και μαθήτριες που ακολουθούν μαζικά), ιεραρχικές (με τους δασκάλους και τους καθηγητές σαν λοχαγούς του τάγματος και τους μαθητές σαν υποταγμένα καλοκουρδισμένα στρατιωτάκια), εθνικ(ιστικ)ές – ρατσιστικές (Έλληνες – αλλοδαποί και διαμάχες για το αν επιτρέπεται ένας αλλοδαπός να είναι σημαιοφόρος). Πώς μπορεί με τόσες διακρίσεις η παιδεία να προάγει το σεβασμό στη διαφορετικότητα και στην προσωπικότητα κάθε μαθητή;
Επιπλέον οι μαθητικές παρελάσεις συντελούν στην καλλιέργεια και υπόθαλψη ενός «ασίγαστου» εθνικιστικού και αλυτρωτικού πνεύματος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μοναδικές χώρες στην Ευρώπη που εξακολουθούν να συντηρούν τέτοιες παρωχημένες και στιγματισμένες εκδηλώσεις του παρελθόντος είναι οι συνήθεις ύποπτοι: Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος. Δεν θα έπρεπε αντ’ αυτού να διατηρούν την ιστορική μνήμη τονώνοντας τις ανθρωπιστικές ιδέες και καλλιεργώντας φιλειρηνικό και διεθνιστικό πνεύμα;
Όσο για τις στρατιωτικές παρελάσεις, είναι σαφές ότι το κράτος επιδιώκει με αυτές να «διαφημίσει» τον στρατό, να επιδείξει τον στρατιωτικό εξοπλισμό και το «αξιόμαχο» των ενόπλων δυνάμεων της χώρας τόσο στους «μέσα» όσο και στους «έξω» και να εμποτίσει τους πολίτες με το στρατοκρατικό – μιλιταριστικό δηλητήριο. Σε αντιδιαμετρική αντίθεση δηλαδή με την προώθηση της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών…
Εν τω μεταξύ, είναι τουλάχιστον προκλητικό το γεγονός ότι στην Ελλάδα η κατά κεφαλή στρατιωτική δαπάνη έχει ανέλθει στα 550 ευρώ (ενώ αντιθέτως οι δαπάνες για παιδεία, υγεία και εργασία συρρικνώνονται) όταν το αντίστοιχο της παγκόσμιας στρατιωτικής δαπάνης είναι 217 δολάρια. Εξοργιστικό είναι και το ότι η παγκόσμια ημερήσια στρατιωτική δαπάνη είναι 4 δισ. δολάρια όταν το 5% από αυτό το ποσό θα αρκούσε για την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας (πηγή: Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης).
ΟΧΙ στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς!
ΟΧΙ στις παρελάσεις, μαθητικές και στρατιωτικές!
ΟΧΙ στον ρατσισμό, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό του σχολείου!
ΝΑΙ στην ειρήνη, τη φιλία και τη συνεργασία των λαών απέναντι σε κάθε εθνικιστικό και ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό!
