Η τρίτη ομιλία στη κοινή δημόσια συζήτηση στην Αθήνα στις 20/06/2008
"Δεν μας απειλεί η Δημοκρατία της Μακεδονίας, μας απειλούν ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και το ΝΑΤΟ"
ΙΒΙΤΣΑ ΑΝΤΕΣΚΙ
δημοσιογράφος
Καταρχήν θα ήθελα να χαιρετήσω όλους τους παρόντες/ουσες και να ευχαριστήσω τους φίλους μας από την ελληνική πλευρά που τα οργάνωσαν όλα. Και όλο αυτό που έκαναν είχε αληθινά μεγάλη συνεισφορά σε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εναντίον του μακεδονικού εθνικισμού και του μακεδονικού μιλιταρισμού.
Και όσον αφορά τον εθνικισμό, όπως είπε και ο προηγούμενος ομιλητής, αν στην Ελλάδα έχουμε μείωση της συνεισφοράς σε εθνικιστικές πρωτοβουλίες, στην Μακεδονία έχουμε δραστική αύξηση. Θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για όλα αυτά.
Αυτοί που ήταν στα Σκόπια θυμούνται τον κύριο στο κοινό που συστήθηκε ως εθνικιστής και είπε ότι είναι πρόσφυγας από την γενοκτονία που έγινε στην Ελλάδα εναντίον των Μακεδόνων. Και είπε ότι είναι εθνικιστής και είναι περήφανος για αυτό. Μετά του έδωσα συλλυπητήρια για όσα υπέφερε, όμως του υπενθύμισα ένα πράγμα: ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε τον εθνικισμό με εθνικισμό, αλλά με αντιεθνικισμό. Και εμείς σήμερα αυτό κάνουμε: στο μίσος απαντάμε με ειλικρίνεια, στην παρεξήγηση με συνεργασία, και στην διχόνοια με αλληλεγγύη.
Όταν έπαιρνα βίζα στην ελληνική πρεσβεία πέρασα από τους ένοπλους αστυνομικούς που την φρουρούν και αναρωτήθηκα ποιο είναι το νόημα της παρουσίας των κάγκελων που περιορίζουν την πρόσβαση σε αυτή; Η απάντηση είναι απλή. Είναι πιθανή σοβαρή απειλή και υπάρχει όλο και μεγαλύτερο μίσος εναντίον των Ελλήνων και της Ελλάδας στην Μακεδονία και όλο και μεγαλύτερος αριθμός νέων μολύνονται από αυτό.
Ο μακεδονικός μύθος περί βασάνων που χρησιμοποιούν οι μακεδόνες εθνικιστές πολύ έξυπνα χρησιμοποιείται για να ρίξει λάδι στη φωτιά του μίσους, και αυτό πολύ συχνά χρησιμοποιείται ως υποστήριξη του εθνικισμού.
Επίσης υπάρχει άλλο ένα μεγάλο εθνικιστικό ψέμα που προσπαθούν να σπρώξουν και χρησιμοποιούν ως πηγή της θεωρίας τους οι εθνικιστές στη Μακεδονία. Κι αυτός είναι ο μύθος για το μέγεθος που προέρχεται κυρίως από την απογοήτευση λόγω της μη ισχύος σήμερα του κράτους μας και λόγω της απομόνωσης.
Το πρόβλημα είναι ότι το κόλλημα και η εμμονή με τον Μέγα Αλέξανδρο και με το αποκαλούμενο ένδοξο παρελθόν δεν είναι μόνο φυγή από την πραγματικότητα αλλά και μεταφορά στη φάση των πολιτικών δράσεων κάποιων κομμάτων στη Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Άλλο ζήτημα που δεν τίθεται καθόλου είναι τι είδωλα λατρεύουμε: αν πρέπει να λατρεύουμε έναν κατακτητή ή σφαγέα όπως ήταν ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας ή ένας αρχαίος Χίτλερ κι αν πρέπει να λατρεύουμε τους στρατιωτικούς ηγέτες που τους κάνουν μνημεία στα Σκόπια.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά περισσότερα κρίσιμα προβλήματα από το παράλογο ζήτημα της ονομασίας και αυτό τίθεται πολύ παράλογα: Όταν θες να λύσεις κάποιο πρόβλημα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να κάνεις σωστή διάγνωση του προβλήματος. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν συμβαίνει στην Μακεδονία.
Το αληθινό πρόβλημα που υπάρχει στη Μακεδονία είναι η κακή χρήση των διαφορετικών όψεων της ιστορίας και οι εδαφικές διεκδικήσεις που μερικές δομές στη Μακεδονία λένε δημόσια. Το ότι αυτή τη στιγμή, δεδομένης της κατάστασης, είναι μασκαρεμένες, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Βασικά, δεν είναι εντελώς αβάσιμος ο ελληνικός φόβος: υπήρχαν σοβαρά πολικά κόμματα που έλεγαν ότι θα κάνουν συνέδριο στη Θεσσαλονίκη. Αν συνεχίσουν τα πράγματα έτσι μάλλον αντί για λύση θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα προβλήματα. Όπως πάνε τα πράγματα είναι πολύ πιθανόν η Μακεδονία να το αλλάζει το όνομα, το οποίο θα δημιουργήσει επιπλέον απογοήτευση στους Μακεδόνες εθνικιστές και θα τους αφήσει μόνιμη ουλή. Και το ίδιο το όνομα θα γίνει μνημείο μίσους μεταξύ των δύο λαών.
Σας ευχαριστώ.
